1.Principle

KFDO310 de geïntegreerde online fluorescentie opgeloste zuurstofsensor wordt ontworpen en op het het doven principe van opgewekte fluorescentie van specifieke substanties in fysica wordt gebaseerd gemaakt die. Het blauwe licht van de lichtgevende diode verlicht het fluorescente materiaal op de binnenoppervlakte van fluorescent GLB. Het fluorescente materiaal op de binnenoppervlakte is opgewekt en zendt rood licht uit. Door het faseverschil tussen het rode licht en het blauwe licht te ontdekken, en het te vergelijken met de interne kaliberbepalingswaarde, kan de concentratie van zuurstofmolecule worden berekend, en de eindwaarde kan output zijn door temperatuur automatische compensatie.

2.Feature

Geen elektrolyten, geen polarisatie

Geen behoefte die zuurstof, niet te verbruiken door het stroomtarief wordt beïnvloed

Ingebouwde temperatuursensor, automatische temperatuurcompensatie

Vrij van chemische producten zoals sulfiden

Kleine afwijking, snelle reactie, nauwkeurigere meting

Onderhoud-vrije, lange levensduur, lagere gebruikskosten

De fluorescente kappen zijn gemakkelijk te vervangen

Rs-485 interface, protocol modbus-RTU

3.Technical specificaties

4.Dimensional tekening

5.Installation en Elektroverbinding

Installeert

Het temperatuur ontdekkende deel zou onder de vloeibare oppervlakte moeten worden ondergedompeld om botsing met de film hoofdoppervlakte te vermijden. Het hoofddeel van het membraan zou van sediment vrij moeten zijn.

Typische Opgeloste Zuurstofniveaus

De opgeloste zuurstofconcentraties kunnen dagelijks en per seizoen schommelen.

De opgeloste zuurstofconcentraties worden constant beïnvloed door verspreiding en verluchting, fotosynthese, ademhaling, en decompositie. Terwijl het water naar 100%-luchtverzadiging in evenwicht brengt, zullen de opgeloste zuurstofniveaus ook met temperatuur, zoutgehalte, en drukveranderingen ³ schommelen. Als dusdanig, kunnen zich de opgeloste zuurstofniveaus van minder dan 1 mg/l aan meer dan 20 mg/l afhankelijk van uitstrekken hoe al deze factoren op elkaar inwerken. In zoetwatersystemen zoals meren, rivieren en stromen, zullen de opgeloste zuurstofconcentraties door seizoen, plaats, en waterdiepte variëren.

Zoetwaterschommelingen: Voorbeeld 1

In de Pompton-Rivier in New Jersey, beteken de opgeloste zuurstofconcentraties zich van 12-13 mg/l in de winter uitstrekken en aan 6-9 mg/l in de zomer dalen. Die zelfde rivier toont dagelijkse schommelingen van zelfs 3 mg/l gepast aan fotosyntheseproductie.

De opgeloste zuurstofniveaus verdelen vaak in de winter en zomer in lagen, die zich in de lente de omkeren en vallen aangezien de meertemperaturen zich richten.

Zoetwaterschommelingen: Voorbeeld 2

De studies bij Bochtig Meer in Indiana tonen de opgeloste zuurstofconcentraties door seizoen en diepte van 12 mg/l (oppervlakte, de winter) aan 0 mg/l (32 m-diepte, de recente zomer) variëren, met volledige meeromzet in de lente en gelijkmakend DOEN niveaus rond 11 mg/l voor alle diepten vallen.

In rivieren en stromen, zijn de opgeloste zuurstofconcentraties afhankelijk van temperatuur.

De rivieren en de stromen neigen om dichtbij of lichtjes boven 100%-luchtverzadiging te blijven toe te schrijven aan vrij grote oppervlakten, verluchting van stroomversnelling, en de grondwaterlossing, het betekent zo dat hun opgeloste zuurstofconcentraties zullen afhangen van de watertemperatuur ¹. Terwijl het grondwater gewoonlijk laag heeft niveaus DOEN, stromen grondwater-gevoedde kan meer zuurstof aan de toevloed gepast houden van zich kouder water en het mengen het ¹ ⁵ veroorzaakt. De standaardmethodes voor het Onderzoek van Water en Afvalwater definieert opgeloste zuurstof in stromen als som van fotosynthetische bijproducten, ademhaling, re-verluchting, accrual van grondwatertoevloed en oppervlaktereproductie ¹ ³.

Het zoutwater houdt minder zuurstof dan zoetwater, zodat oceanic DOE concentraties neigen lager te zijn dan die van zoetwater. In de oceaan, jaarlijkse oppervlaktewater DOEN de middelen concentraties uitstrekken zich van 9 mg/l dichtbij de polen aan 4 mg/l dichtbij de evenaar met lager DOEN neer niveaus bij verdere diepten. Er zijn lager opgeloste zuurstofconcentraties dichtbij de evenaar omdat het zoutgehalte hoger is.

Opgeloste zuurstofniveaus aan de oppervlakte van de oceaan: (gegevens: Wereld Oceaanatlas 2009; fotokrediet: Grafiet;

Wikipedia-het Lagerhuis)

Sommige staten hebben de Handelingen van de WaterKwaliteitsnorm, die minimumconcentraties van opgeloste zuurstof vereisen; in Michigan, zijn deze minima 7 mg/l voor koud-watervisserij en 5 mg/l voor warmwatervissen ¹⁷; in Colorado, „Klasse DOEN de behoeften 1 van het Koud Water Aquatische Leven“ 6 mg/l, en „Klasse 1 Warm Water het Aquatische Leven“ vereist niveaus van minstens 5 mg/l ¹⁵. om ideale milieusystemen na te bootsen, vergen de zoetwatertanks ideaal gezien rond 8 mg/l DOEN voor de optimale groei en de mariene tankvereisten strekken zich van 6-7 mg/l uit DOEN gebaseerd op het zoutgehalteniveau ¹ ⁸. Met andere woorden, zou de opgeloste zuurstof dichtbij 100%-luchtverzadiging moeten zijn.

De opgeloste daling van zuurstofconcentraties als hoogteverhogingen (drukdalingen)

Ten derde, zal de opgeloste zuurstof stijgen aangezien de druk ¹ verhoogt. Dit is waar van zowel atmosferische als hydrostatische druk. Het water bij lagere hoogten kan meer opgeloste zuurstof dan water bij hogere hoogten houden. Deze verhouding verklaart ook het potentieel voor „oververzadiging“ van wateren onder thermocline – bij grotere hydrostatische druk, kan het water meer opgeloste zuurstof zonder het houden die aan ¹ ontsnappen. De gasverzadiging vermindert door 10% per meterverhoging diepgaand wegens hydrostatische druk ¹ ². Dit betekent dat als de concentratie van opgeloste zuurstof bij 100%-luchtverzadiging aan de oppervlakte is, het slechts bij 70%-luchtverzadiging drie meters onder de oppervlakte zou zijn.

Samengevat, hebben de koudere, diepere zoet water het vermogen om hogere concentraties van opgeloste zuurstof te houden, maar wegens microbiële decompositie, gebrek aan atmosferisch contact voor verspreiding en het daadwerkelijke ontbreken van fotosynthese, DOE niveaus zijn vaak ver onder 100%-verzadiging ¹ ⁰. Het warme, ondiepe zoutwater bereikt 100%-luchtverzadiging bij een lagere concentratie, maar kan niveaus over 100% vaak bereiken toe te schrijven aan fotosynthese en verluchting. De ondiepe wateren ook blijven dichter aan 100%-verzadiging toe te schrijven aan atmosferisch contact en constante verspreiding ¹ ⁰.

Als er een significant voorkomen van fotosynthese of een snelle temperatuurverandering is, kan het water bereiken niveaus over 100%-luchtverzadiging DOEN. Op deze niveaus, zal de opgeloste zuurstof in het omringende water en de lucht verdrijven tot het bij 100% egaliseert.