Online Geleidingsvermogensensor Gemakkelijk om ondergedompelde installatie Ip68 te installeren

1.Application milieu

Drinkwater/oppervlaktewater/diverse watervoorzieningen/industriële waterbehandeling

2.Feature

• Signaaloutput: Rs-485 (Modbus/RTU-protocol)
• Geschikt om met PLC, DCS, Industriële Controlecomputer, Algemeen Controlemechanisme, paperless opnameinstrument of touch screen en ander derdemateriaal te verbinden.
• Gemakkelijk te installeren: ondergedompelde installatie.
• Ip68, insluitingsniveau.

3.Technical specificaties

4.Dimensional tekening

6.Tips: Totaal Opgeloste Vaste lichamen (TDS)

De apparaten om elektrogeleidingsvermogen worden te meten vaak gebruikt om totale opgeloste vaste lichamen (TDS) te meten. Het is een maatregel van het totale gewicht alle organische en anorganische substanties in een vloeistof in diverse vormen: geïoniseerd, moleculair (opgelost), colloïdaal en opgeschort (opgelost niet). De opgeloste vaste lichamen verwijzen naar om het even welke anorganische zouten, meestal calcium, kalium, magnesium, natrium, chloriden, bicarbonaten en sulfaten, en één of ander die organisch stof in water wordt opgelost. De stevige substanties in een vloeistof, die voor TDS wordt overwogen, moeten of of in de vorm van zeer kleine deeltjes worden opgelost die de oplossing na filtratie door een filter met zeer kleine poriën (2 micrometers of minder) zullen blijven. De substanties die permanent in een oplossing worden opgeschort, maar niet door een filter kunnen overgaan worden genoemd totale opgeschorte vaste lichamen of TSS. Worden de totaal opgeloste vaste lichamen gewoonlijk gemeten in water om zijn kwaliteit te bepalen.

Er zijn twee belangrijke methodes om totale opgeloste vaste lichamen te meten: gravimetrische analyse, die de nauwkeurigste methode, en geleidingsvermogenmeting is. De eerste methode is het nauwkeurigst, maar het is tijdrovend omdat al water, tot ze droog zijn, gewoonlijk bij 180°C in de strikte laboratoriumomstandigheden moet zijn verdampt en dan de massa van residu's wordt gemeten.

De tweede methode is niet zo nauwkeurig zoals de gravimetrische analyse. Nochtans, is de geleidingsvermogenmethode de geschiktste, nuttige, wijdverspreide, en snelste methode omdat het een eenvoudige meting van geleidingsvermogen en temperatuur is, die in seconden kan worden gedaan gebruikend een goedkoop apparaat. Deze methode kan worden gebruikt omdat het elektrogeleidingsvermogen van water met de concentratie van geïoniseerde die substanties in water worden opgelost direct verwant is. Het is vooral nuttig voor kwaliteitscontroledoeleinden zoals controle van drinkwater of schatting van het totale aantal ionen in een oplossing.

De geleidingsvermogenmetingen zijn afhankelijke temperatuur, d.w.z., als de temperatuur stijgt, de geleidingsvermogen ook verhogingen omdat de ionen in een oplossing zich sneller bewegen. Om temperatuur-onafhankelijke metingen te verkrijgen, werd het concept referentietemperatuur geïntroduceerd. Het staat een vergelijking van geleidingsvermogenresultaten bij verschillende temperaturen worden verkregen toe die. Aldus, kan de geleidingsvermogenmeter het daadwerkelijke geleidingsvermogen en de temperatuur meten en dan een functie van de temperatuurcorrectie gebruiken om de gemeten waarde in de referentietemperatuur van 20 of 25°С automatisch om te zetten. Als de zeer hoge nauwkeurigheid noodzakelijk is, kan de steekproef in een thermostaat worden gezet, en dan zal de meter bij dezelfde temperatuur worden gekalibreerd die voor meting wordt gebruikt.

De meeste moderne geleidingsvermogenmeters bevatten een ingebouwde temperatuursensor die voor temperatuurcorrectie evenals voor temperatuurmeting kan worden gebruikt. De meest verfijnde meters kunnen geleidingsvermogen, weerstandsvermogen, zoutgehalte, TDS, en concentratie meten en tonen. Nochtans, meten allemaal dan slechts geleidingsvermogen en temperatuur en berekenen de noodzakelijke fysieke waarde en maken temperatuurcompensatie.